‘Als je dood bent heb je geen zijwieltjes nodig’. Dit is slechts één van de prachtige zinnen uit het prentenboek ‘Groter dan een droom’ van Jef Aerts en Marit Törnqvist. In dit boek krijgt een jongetje bezoek van zijn overleden zusje en gaan ze samen fietsen. Als zijnde zus van een overleden broertje is het voor mij een boek dat enorm raakt. Want ik wil ook wel nog een nacht fietsen met mijn broertje. Samen lachen, samen praten over onze jeugd, over onze ouders, over alle mooie en minder mooie dingen die we ooit samen meemaakten. Het pijnlijke van dood is weten dat iets nooit meer zal gebeuren, nooit meer zal zijn. Geen fietstocht, geen gesprekken, geen aanraken. En hoewel je rationeel weet dat ‘nooit’ betekent dat het tot in de eeuwigheid onmogelijk blijft, blijft toch ook het verlangen bestaan dat ‘nooit’ toch ‘ooit’ gaat worden. Het bijzondere van het lezen ‘Groter dan een droom’ is dat het even, diep in je binnenste, de deur naar ‘ooit’ opent. Dat maakt enerzijds verdrietig omdat je dondersgoed weet dat het niet reëel is, maar geeft anderzijds ook een warm troostend gevoel . ‘Groter dan een droom’ is een boek om te koesteren.
Geef een reactie