Nadat ik vijf jaar geleden enkele weken op het randje van leven en dood had gebalanceerd op een IC-afdeling, maakte ik een korte bucket list. Ik had daar behoefte aan, omdat ik opeens – meer dan eerder – wist hoezeer de sterfelijkheid je kan verrassen.
Voordat ik dood ben, bedacht ik me, wilde ik leren jongleren, wilde ik een nacht op het strand slapen, wilde ik meedoen aan een autocross, wilde ik m’n oude hobby – als dj draaien – weer oppakken, wilde ik de Bijbel lezen, een keer naar Lourdes gaan, enzovoorts enzovoorts.
Het was leuk om te doen, zo’n lijst maken. Sindsdien ben ik er ook daadwerkelijk werk van gaan maken. Maar eerlijkheidshalve moet ik zeggen dat de aandacht na een jaar alweer was verslapt.
Candy Chang is een kunstenaar uit New Orleans. Zij verloor iemand van wie ze heel veel had gehouden, en dacht daardoor een tijd veel na over de dood. Het leidde tot het idee voor een ‘Before I die… Wall’. Het startte met wat hout, schoolbordkrijt en een sjabloon met de tekst ‘Before I die I want to…’. Voorbijgangers konden de zin met krijt aanvullen, en zodoende hun persoonlijke wensen opschrijven. Dat gebeurde volop, en daarmee startte een initiatief waarvoor inmiddels zelfs een toolkit is gemaakt. Inmiddels hebben op meer dan 150 plekken op de wereld dergelijke – tijdelijke – muren gestaan, ook in Nederland.
Deze week hoorde ik over het voornemen er eentje te starten in Hengelo. Het zou prachtig zijn als het daar niet bij bleef. De ‘Before I Die… Walls’ kunnen op een speelse en creatieve wijze bijdragen aan het bespreekbaar maken van de dood.
Daarbij wel één kanttekening. Op mijn eigen bucket list kwamen destijds vooral dingen te staan die ik wilde meemaken, doen of zien. De aandacht verslapte omdat ik dacht: ‘Hier gáát het niet over.’ Dat risico dragen de ‘Before I Die… Walls’ ook in zich. Je wordt vooral uitgenodigd activiteiten te noemen. Het kan uitmonden in wedstrijdjes ‘zo gek mogelijk doen’. Daarmee schieten de muren hun doel voorbij.
Een veel betere tekst, die veel meer impact kan hebben is: ‘Als ik morgen doodga wil ik…’. Want dan noem je niet dat jongleren of die autocross, maar dan pas noem je de zaken die wérkelijk belangrijk zijn.
Geef een reactie