Bureau MORBidee is een samenwerking tussen Mariska Overman en Rob Bruntink. Mariska is van oorsprong docente levensbeschouwing en filosofie, Rob is journalist en auteur met specialisatie palliatieve zorg en uitvaartzorg. Wij combineren onze kennis en creativiteit in de gezamenlijke missie die wij hebben en die het bestaansrecht van Bureau MORBidee vormt: dood bespreekbaar(der) maken. Ons doel is integratie van een open en zinvolle communicatie over het levenseinde, in zorg en onderwijs, in instellingen en organisaties, bij mensen thuis en op de werkvloer. Wij denken dat het belangrijk is dat Nederland een doodvriendelijke samenleving wordt, waarin iedereen – zonder veel angst of weerstand – over de dood kan praten. Het bewustzijn over de eigen sterfelijkheid dat daarmee gepaard gaat, verbetert de kwaliteit van leven én sterven, waaronder ook het leven en sterven van mensen die ongeneeslijk ziek zijn. We realiseren ons dat dat een groot streven is. Maar zoals auteur Norman Vincent Peale al schreef: “Shoot for the moon. Even if you miss, you’ll land among the stars….”.
Waarom doen we dit?
Rob: “Al sinds ik me kan heugen vind ik het onderwerp ‘dood’ fascinerend. Met name hoe we er mee omgaan, maatschappelijk én individueel. Al vrij jong begon ik naast mijn journalistieke werk te werken als vrijwilliger terminale zorg. Eerst bij mensen thuis, daarna in een hospice. Ik heb ervaren hoe belangrijk een goed afscheid nemen kan zijn, voor de stervende en voor de naasten. Ook privé heb ik dat ervaren, als mantelzorger van een goede vriend die aan de gevolgen van HIV stierf. Daarom wil ik op allerlei manieren helpen dat gesprek over het levenseinde op gang te brengen. Het liefst zo vroeg mogelijk, zodat mensen bewuster leven en meer ruimte hebben om, op een dag, als het er echt toe doet, met elkaar over te kunnen hebben. Ik gun iedereen een mooi afscheid.”
Mariska: “Ik was 21 jaar toen mijn broertje van 17 door een ongeluk om het leven kwam. Dat hakte er flink in. Ineens was de dood een harde concrete realiteit. Al mijn opa’s en oma’s waren al overleden, maar dat voelde natuurlijker, ook al was dat ook erg verdrietig. De dood van mijn broertje maakte me erg bewust van het leven en de waarde ervan. Alsof ik dubbel moest gaan leven. In 2012 overleed mijn moeder aan kanker, dezelfde kanker die ze in 1991 ook al had gehad. Beide sterfgevallen zijn mijn drijvende kracht, elk op een eigen manier. In hun nagedachtenis ijver ik voor een wereld waarin de dood gewoon op tafel mag komen als gespreksonderwerp.”
Wat hebben we vooralsnog gedaan?
We bestaan nog maar kort (sinds 2013), en toch hebben we al veel gedaan. We hebben:
– verschillende gesprekshulpen ontwikkeld (en producten als bierviltjes of boekenleggers die tevens als gesprekshulp in te zetten zijn)
– diverse Death Cafés gehouden
– tientallen keren met een Before I Die Wall op congressen en beurzen gestaan
– Kaarten van Betekenis geïntroduceerd (speciale wenskaarten voor mensen met kanker en mensen in rouw)
– campagnes gestart (Zullen we over de dood praten?, Heb je even voor mij?, Zeg.Het.Nu en over palliatieve zorg)
– tientallen blogs, columns en opiniebijdragen geschreven
– tientallen workshops en lezingen gegeven
Zie ook ons Portfolio voor een indruk van de organisaties waarmee we hebben samengewerkt of opdrachten voor hebben uitgevoerd.
Even praktisch
Kamer van Koophandel 63643103
Mobiel 06-55527290
Gevestigd in Hengelo (O)