Vergankelijkheidsdag

Ik heb een droom, en die droom luidt dat we één dag per jaar uitroepen tot Vergankelijkheidsdag.

Op Vergankelijkheidsdag staan we stil bij onze sterfelijkheid. De sterfelijkheid van jezelf, van je partner, van je kinderen, van je ouders en/of van alle lieve, unieke, prachtige en heerlijke mensen om je heen.

Op Vergankelijkheidsdag bezoek je, alleen of met anderen, een plek die van grote waarde is voor je. Ergens in een bos, ergens bij de zee, langs een kanaal, middenin de stad… Een plek waar je letterlijk kunt stilstaan bij twee feiten: het feit dat je lééft en het feit dat je zult sterven.

Op Vergankelijkheidsdag schrijf je een brief aan een tien jaar oudere zelf. Wat hoop je voor hem of haar?

Op Vergankelijkheidsdag spreek je uit hoezeer één iemand, of meerdere iemanden, van betekenis zijn voor jou.

Op Vergankelijkheidsdag denk je na over de vragen waarvoor in het alledaagse leven nauwelijks tijd is: wat wil je achterlaten voor je kinderen? Hoe wil je herinnerd worden, en sluit je leven van nu daarop aan?

Op Vergankelijkheidsdag buig je je eindelijk eens over dat testament dat je zou moeten opstellen. Je buigt je niet alleen over de verdeling van de economisch waardevolle materialen, maar ook de emotioneel waardevolle materialen. Die ring, dat kledingstuk, dat boek…

Op Vergankelijkheidsdag ga je het gesprek aan met je partner over de uitvaart die je voor jezelf wenst. Zodat je partner, als het eenmaal zover is, weet hoe hij jou de uitvaart kan geven die het beste bij je past.

Op Vergankelijkheidsdag bezoek je het graf van een familielid of een vriend(in), om er bloemen bij te leggen.

Op Vergankelijkheidsdag pak je het spel Kaartjes van Betekenis uit de kast, denk je na over enkele vragen daaruit, of bespreek je deze met familie en/of vrienden.

Op Vergankelijkheidsdag stuur je een kaartje naar die ene persoon die je misschien iets teveel uit het oog bent verloren, en spreek je uit dat je hem of haar snel weer ziet. Voordat het niet meer kan.

Op Vergankelijkheidsdag bel je iemand op, waarvan je weet dat hij/zij in rouw gedompeld is.

Op Vergankelijkheidsdag hef je het glas. Je toast op het unieke feit dat je de kans hebt gekregen een leven te leven.

Op Vergankelijkheidsdag neem je je voor wat vaker stil te staan bij de sterfelijkheid van jezelf en alle mensen om je heen. Zodat je bewuster gaat leven en daardoor een rijker leven krijgt.

P.S.
Er zijn uiteraard nog vele andere dingen te doen die bij een Vergankelijkheidsdag passen. Zie bovenstaande opties als suggesties die richting geven aan ‘de soort dingen’ die je kunt ondernemen.