Tien vragen aan Florien Smits

Florien Smits is initiatiefnemer van Kleurjekist.nl: een uitvaartkist en afscheidsritueel in één. Ze kwam op het idee nadat de beste vriend van haar ouders overleed, en de kinderen urenlang bezig waren met het schilderen van zijn kist.

Kun je je herinneren wanneer je voor het eerst met de dood in aanraking kwam? Hoe ging dat?

“Mijn eerste ervaring met de dood was mijn opa die overleed. Ik was acht jaar oud. Ik kijk er met veel liefde en warmte op terug. Mijn ouders hebben mijn broers en mij altijd betrokken bij de dood en het afscheid van naaste familieleden en vrienden. Daardoor heeft de dood voor mij geen negatieve lading. Er is het verdriet van het verlies, verder zijn er mooie herinneringen. Zeker aan de week van afscheid.”

In welk decennium was je het meest jezelf?

“In het huidige decennium sta ik het dichtst bij mezelf. Ik heb de afgelopen jaren veel geleerd over wie ik ben, in relatie tot mijn omgeving en wat mijn sterktes en uitdagingen zijn. Het is niet makkelijk om je eigen tekortkomingen te herkennen en erkennen, maar je wordt er een leuker mens van. Ik kan er tegenwoordig vaker om lachen dan om huilen, als ik mezelf in een onhandige situatie heb weten te manoeuvreren door – bijvoorbeeld – mijn impulsiviteit.”

Als jij kon bepalen welke drie eigenschappen toekomstige nabestaanden over jou gingen onthouden, welke zouden dat dan zijn?

“Een – voor mij – belangrijke les: ‘Je bent zelf verantwoordelijk voor je eigen geluk.’ De afgelopen tien jaar heb ik hier meer naar geleefd dan voorheen. Als je ongelukkig bent of vindt dat iets anders moet, dan ben jij degene die hier verandering in kan brengen. Ik denk dat dit een eigenschap is, die mijn omgeving mij zou toebedelen: dat ik een aanpakker ben en verantwoordelijkheid neem voor mijn eigen leven. Verder hoop (en denk) ik dat toekomstige nabestaanden mij als impulsief, eerlijk en gevoelig zullen omschrijven. Ik ben direct over wat ik vind en voel, met respect voor de ander. Als dit de eigenschappen zijn die zijn onthouden, dan kan ik tevreden dood.”

Het is niet makkelijk om je eigen tekortkomingen te herkennen en erkennen, maar je wordt er een leuker mens van.

Zijn er mensen die je alleen ‘digitaal’ kent (via mails, Zoom o.i.d.)? Zitten daar ook mensen tussen die je voor je uitvaart zou willen uitnodigen?

“De afgelopen twee jaar heb ik veel mensen alleen ‘digitaal’ ontmoet, vooral zakelijk. Ik heb absoluut ervaren dat je een klik kunt hebben. Een vriendschap of een relatie heeft wat mij betreft een live verbinding nodig.”

Wat is het vervelendste dat ze over jou zouden kunnen zeggen als je dood bent?

“Als je mij niet goed kent, dan kan ik door mijn extraverte en directe benadering stevig uit de hoek komen. Deze eigenschappen brengen mij ver in het leven, zowel zakelijk als privé. Het zou kunnen dat iemand dit als ingewikkeld ervaart of enkel deze ‘buitenkant’ beoordeelt.”

Waar ben je het meest trots op?

“Mijn verhuizing naar Rotterdam in 2017 heeft mijn leven een positieve draai gegeven en veel nieuwe avonturen en ervaringen gebracht. Ik ben er trots op dat ik die stap toen heb gezet en een beetje afstand durfde te nemen van mijn veilige, sociale netwerk om ruimte te maken voor een nieuw deel van mijn leven met bijbehorende ontmoetingen.”

Hoe moet jouw kist of lijkwade eruitzien?

“Dat is een makkelijke vraag. Mijn kist zal absoluut een ontwerp van Kleurjekist zijn, beschilderd door mijn dichtstbijzijnde vrienden. Met muziek erbij en een glas wijn. Kleurjekist ben ik gestart, inmiddels samen met collega Roos Zondervan. Kleurjekist is een uitvaartkist en afscheidsritueel in één. In samenwerking met uiteenlopende ontwerpers, leveren we een collectie van geïllustreerde kisten. De illustraties bieden houvast bij het schilderen – vergelijkbaar met een kleurplaat – en zodoende nabestaanden een verbindend en creatief ritueel om gezamenlijk afscheid te nemen en de overleden naaste te herdenken. Dit alles draagt bij aan een positieve rouwverwerking en fijne herinneringen.”

Welke dag uit je leven zou je graag overdoen?

“Dat zijn er meerderen, maar waar ik direct aan denk is mijn aankomst in Patagonië tijdens mijn reis door Zuid-Amerika in 2018. Na een aantal uitbundige en avontuurlijke dagen in Bariloche, landde ik – alleen – in alle rust van deze prachtige omgeving. Ik arriveerde in een hostel van hout, met uitzicht op bergen en sneeuw. De stilte, kleuren en warmte van de mensen; ik voelde me springlevend.”

Is er leven na de dood?

“Dat wil ik graag geloven. Ik vind het een fijn idee dat overleden dierbaren altijd een beetje meekijken.”

Wat is een goede plek om te sterven?

“Omringd met vrienden en familie, met muziek, in gesprek over duizend-en-één thema’s en herinnering ophalend over het leven.”